Beknopt Conclusie van Antwoord

op mijn essay Alles is Omgekeerd. Hoe denk ik.

In februari 2011 heb ik mijn essay ‘Alles is Omgekeerd. Hoe denk ik’ aan enkele politici en bestuurders toegestuurd en gepubliceerd op mijn website www.hoedenkik.nl. Sinds die tijd heb ik tegen de ontwikkelingen in de wereld en Nederland aan zitten kijken en heb ik besloten zelf mijn conclusie te trekken door een Conclusie van Antwoord te schrijven op mijn Essay. Dat zal ik aan dezelfde groep mensen toezenden en ook op mijn website plaatsen.
Mijn Conclusie van Antwoord zal mogelijk nog scherper zijn dan mijn essay. De ontwikkelingen binnen de politiek en de media noopten mij toch even eerder in de pen te klimmen inzake ‘realistisch denken’.
Media en politici zijn heden ten dage inzake het populisme elkaars maatjes. Dit is al decennia gaande, maar het gaat nu over het betamelijke heen en ze zijn er zelf blind
voor geworden.

Neem de schietpartij in Alphen aan den Rijn, waarbij Tristan van der V. zes onschuldige mensen en zichzelf doodde. In dit geval doen de gebeurtenissen van de media en de politiek mij kotsen. Ze verliezen het zicht op de realiteit. Politici reageren noch regeren proactief, maar handelen slechts reactief, omdat ze gefocust zijn op het trekken van stemmen. Dat heeft met het denken binnen de politiek te maken. Voor de media geldt hetzelfde. Daarbij gaat het om het trekken van lezers, luisteraars en kijkers.
Tristan van der V. is lid van een schietclub. Ondanks dat hij in het verleden in een psychiatrische inrichting is opgenomen vanwege suïcidale neigingen, heeft hij een wapenverlof. De politie heeft hem dat verlof onterecht gegeven en de jaren erna niet goed gecontroleerd. Het gevolg is dat iedereen ineens in rep en roer is over het hebben van wapens thuis.
De daad van Tristan van der V. is een triest gegeven, maar dat soort dingen gebeurt en gaat meer gebeuren. Niet omdat mensen thuis wapens hebben, maar omdat politici niet proactief, maar reactief denken en regeren vanwege hun carrièreperspectieven. Mensen die gestuurd door emotie leven, slaan sneller op tilt. Oorzaak zijn het politieke klimaat en de media, korte lontjes enzovoort! Ik schrijf over de oorzaak van die korte lontjes. Het zal steeds vaker voorkomen of willen we dat voorkomen?
Het huidige media- en politieke klimaat is putten en leven vanuit het roeren in een steek vol drollen. En roeren maar over hoe erg het allemaal is. Angst wordt aangewakkerd door politici, media en de overheid. Vanuit de angst die daardoor ontstaat je eigen doelen bereiken, is psychische volksziekte nummer één.
Een betere samenleving bereik je alleen, als mensen leren denken op basis van de realiteit en niet op basis van hun emotie. Maar veel mensen willen niet denken op basis van feiten. Veel mensen hebben hun idealen opgegeven. Ze schikken zich in het lot, want dat is volgens hen toch niet te veranderen. Ik denk niet zo, echter alleen uzelf kunt uw eigen denken veranderen. Vandaar mijn spiegel voor u, in die spiegel van het ‘hoe denk ik’-kijken zou kunnen helpen.
Dat is waar mijn essay over gaat, een essay met een spiegel waar jullie niet in wensen te kijken en dat is dé kern van veel maatschappelijke problemen. De vorming van denken van de Karst T.’s en de Tristan van der V.’s hebben jullie daarom mede op je geweten, niet hun latere daden, wel hoe ze eerst zijn gaan denken! Geen fijne boodschap, toch?

De Karst T.’s en de Tristan van der V.’s geven de media markttechnisch fantastische kijk- en luistercijfers. Heerlijk hoe irrationeel angstig het volk wordt voor de 40.000 sportschutters. En de politiek die dat weer lekker populistisch te lijf gaat, lekker blijven roeren in die stinkende pot ellende. Om te kotsen is het!
Een hoogleraar journalistiek heeft zich eveneens uitgelaten over het afglijden van de journalistieke ethiek. Het gaat niet meer om de waarheid, maar alleen nog maar om de snelheid van het geven van ongecontroleerd nieuws. Daar reageert de politiek weer op.
Leer weer even te aarden op de aarde, met de voeten contact te maken met de aarde, je weer verbonden te voelen met het geheel van de realiteit van de samenleving!
Veel succes en geluk bij het zoeken naar uw ware levensethiek, politiek, media en andere aangeschrevenen. Zoek goed in alle stofnestjes waar u uw ethiek hebt achtergelaten! Toon uw ware ethische normen en waarden nu maar publiekelijk.
Het antwoord zal zijn: de economie en het eigen belang.

Een ander voorbeeld is de schietpartij in Baflo, waarbij een vrouw en een politieagent zijn gedood. Alle media duiken erbovenop. Het blijft niet bij het nieuws over de schietpartij op zich. Een besloten bijeenkomst voor buurtbewoners en een herdenkingsdienst voor de omgekomen agent volgen. Daar zit niet meer nieuws in dan alleen emotie. Alles wat nieuwswaardig is, is al eerder verteld en uitgezonden. Een commerciële omroep heeft mij als cameraman ingehuurd om de besloten bijeenkomst in Baflo te draaien. Ik schat dat daar zo’n vijfentwintig mediamensen op de been zijn en nog een agent of twaalf om de media in de gaten te houden. Zulke speciale moorden zijn dus best goed voor de marktwerking, economie en de werkgelegenheid, ook al is er geen nieuwswaarde.
Ik kijk in dit soort situaties wat onder de uiterlijke lagen. Je ziet heel duidelijk dat het publiek steeds meer ingespeeld raakt op de media. Mensen snappen allang dat de media emotionele reacties wil en zoekt. Het publiek speelt inmiddels al met de media wegens eigen beeldgeilheid. Dat leren ze van de media en de politiek. Er zijn zelfs mensen die het leuk vinden om de media beet te nemen, ze erin te luizen, een showtje voor de camera op te voeren om maar op televisie te komen als emotioneel slachtoffer, hetgeen steeds makkelijker wordt als journalisten de informatie niet eerst controleren. Je hoort tegenwoordig emotioneel te zijn. Natuurlijk is het erg, maar houd het bij de feiten.

Commercieel en markttechnisch was in de periode van 1999 tot en met 2008, het jaar 2001 wel het beste moordjaar in Nederland met 265 moorden. Het jaar 2008 was aan de lage kant. Toen viel het wat tegen met slechts 176 moorden. In 2008 was 28 procent van de moorden vergelijkbaar met de moorden die Tristan van der V. en Karst T. pleegden. In 2008 was 72 procent van de moorden echter op de een of andere manier relationeel (zie CBS moord & doodslag). Het favoriete wapen is het mes.
Feitelijk kun je moordpartijen als die van Karst T. en Tristan van der V. – hoe erg ze ook zijn – in de marge zetten van de jaarlijkse moorden. Weet u, de rare gevallen krijgen de sensatie en emotionele aandacht, maar in 2008 was 72 procent van de moorden op de een of andere manier relationeel. Waar zijn de stille tochten voor die 72 procent moorden? Waar is de media-aandacht voor die moorden? Waarom genieten we niet juist óók wat meer van die moorden op basis van gebrek aan kennis over jezelf?

Een reden dat juist de relationele moorden geen aandacht krijgen is omdat, als je die moord wilt snappen, het te dicht bij jezelf komt, te dicht bij het eigen denken. Het is veel lekkerder om weg te zwijmelen in die speciale moorden, te zeggen hoe erg je het vindt en ervan te genieten dat het jezelf niet is overkomen.
In 2008 waren er 176 moorden, waarvan 72 procent in de relationele sfeer, oftewel 127 mensen (Tristan van der V. valt daarbuiten. Baflo ligt er half binnen). Van die 176 moorden is 28 procent, oftewel 49 mensen, om andere redenen gepleegd en in die groep zitten mensen als Tristan van der V..
Trek ik de lijn even door, dan heeft Tristan van der V. in 2011 statistisch gezien zeven mensen van die 49 voor zijn rekening genomen. Nog 42 mensen te gaan, die minder media-aandacht krijgen, maar die 42 mensen is een veel groter aantal dan wat Tristan heeft gedaan.
Om nog maar te zwijgen over die veel grotere groep relationeel vermoorde mensen van 127, waar de massa geen overdreven emotionele reacties over heeft, omdat de media dat niet brengen. Dat is niet zo spannend, niet zo sensationeel. De media hebben nog veel goed werk te verzetten. Ik denk dat ik het wel niet zal snappen.
De massa zwijgt, maar ik zwijg niet! Alles is gebaseerd op het denken, het grote gat in de markt, ook hoe ik denk en dus handel op basis van mijn denken. Een Tristan van der V. of Karst T. heeft ook eerst nagedacht, de agente die haar gewelddadige man doodschoot had ook nagedacht. Hoe die man in Baflo heeft gedacht…?
Het denken is altijd dé basis van ons handelen, ons denken bepaalt onze emotie. Alleen denken we daar niet over na, weten we dat meestal niet eens. De kennis ontbreekt, omdat deze bekende kennis niet aangeleerd noch doorgegeven wordt.
Of ben ik zo’n verlichte denker, dat ik dit alléén snap? Ik dacht het niet!
We hebben steeds meer elektronische hulpmiddelen die de mens fundamenteel dommer maken en daardoor banger, met minder normen en waarden. Als lezers hun normen en waarden wat hebben ontdaan van het stof, misschien willen zij dan wat meer weten over het onderwerp ‘hoe denk ik’, niet omwille van mij, maar voor de samenleving.
Ik kijk alleen naar de feiten en de verloederende samenleving. Ik kijk als onderdeel van het geheel de samenleving in. Hoe u denkt, weet ik niet. Wilt u meer weten over hoe ik denk, lees dan mijn essay op de website www.hoedenkik.nl.